Christo, een PRE ruin van 7 jaar oud. Hij is zenuwachtig en onzeker, heeft een trauma met rijden, rechtsachter is hij heel gevoelig en hij slaat snel. Zijn eigenaresse heeft gevraagd om hem een Myofasciaal Release behandeling te geven.
Voor de behandeling:
Als ik hem voor de behandeling bekijk valt mij op dat hij in tegenstelling tot zijn “blijf uit mijn buurt-houding” wel een zachte oogopslag heeft. Dit geeft mij vertrouwen in hem. Hij toont heel strak in zijn vel. Tijdens het bewegen voor de behandeling zie ik een korte pas, strak in het borstgebied, houdt hij zijn hoofd hoog, zie ik weinig beweging in de schouder en in het bekken.
Het navoelen was al een kleine uitdaging. Hij voelt over zijn hele lijf strak. Achter zijn oren heel gevoelig. Linker hals strakker dan rechts, schoudergebied links een beetje ruimte, rechts helemaal niet. Achterhand aan beide kanten heel strak. Alle vier de benen niet aan te raken zonder dat hij in de stress schiet.
De behandeling:
Kortom: Christo wil dus eigenlijk helemaal niet aangeraakt worden. Zodra ik maar een hand op hem leg, dreigt hij met slaan. Dus…. heel rustig behandeld: over zijn halsspieren veel strijkingen in alle richtingen en schuddingen, veel rustmomenten tussendoor. Absoluut nog niet de diepte ingegaan. Voorzichtig zijn borst-, schouder- en lange rugspieren meegenomen middels dezelfde technieken. Hij vertoonde veel releases tijdens de behandeling (veel gapen). Achterbenen gelaten voor wat het is uit veiligheid voor mijzelf. De Myofasciaal Release Therapie heb ik gecombineerd met een Healing. Een zachte verbindende energie maakte dat hij steeds meer vertrouwen kreeg in wat ik aan het doen was.
Na de behandeling
Na de behandeling legde hij zijn hoofd tegen mijn borst aan. Heel dankbaar. Ik ben ontroerd en door hem geraakt, in positieve zin.
Er is een zichtbaar verschil in bewegen, Christo toont veel ontspannener. Achterbenen veel meer onder. Rechtsom zelfs wat voorwaarts/neerwaarts. Meer beweging door het hele lijf (hals, romp, ribben, billen). Hij was echt zijn lijf aan het uitvinden. Volgens de eigenaresse heeft hij de hele dag daarna geslapen.
Twee weken later:
Na het behandelen van een ander paard daar op stal, stond hij in het gangpad. Ik kon het niet laten en heb hem nog even “meegenomen”. Het idee was dat hij wat verder kan wennen aan het aanraken. Hij zat serieus losser in zijn fascies. Tot mijn verbazing kon ik zijn hals en schouder aan beide zijden nu intensiever met druktechnieken behandelen. Er ontstond ruimte in de interscapulaire ruimten aan beide zijden. Ook mocht ik nu zijn voor- en achterbenen strijken. Wederom veel releases door gapen en kauwen. Voor een “tussendoor-behandeling” echt een mooi resultaat.
Na 4 weken:
Heb ik hem opnieuw behandeld. De Healingenergie ter ondersteuning was niet nodig. Dit keer kon ik ook echt de “diepte” ingaan en dit keer geen sla-bewegingen naar mij toe. Integendeel: hij ging meehelpen. Zo is een paard wat niet aangeraakt wilde worden in 6 weken tijd veranderd naar een paard wat meehelpt. Na de behandeling zien we een blij en tevreden paard. Heel attent op zijn omgeving. Eigenaresse gaf aan dat hij dit keer niet hoefde bij te komen. Haar terugkoppeling via WA: “ik dacht, het is nu droog, ik laat je even los in de baan, maar hij was er eerder dan in dan ik en ging toch los!”.
De eigenaresse is voorzichtig begonnen met het opnieuw zadelmak maken. Ze zijn op de goede weg samen.
Dank je wel Christo, ik vind het een eer om je te mogen helpen.
